jak zostać profesorem

• Gdy miałam cztery lata, rodzice uznali, że dziwnie patrzę i kupili mi okulary. Przyznam bezkrytyczie, że wykazałam się wielką odwagą idąc z tym nowym elementem twarzy do przedszkola. Oczywiście mojej odwadze podszytą obawą stało się zadość. Gdy tylko stanęłam w drzwiach Zuchów (to grupa 4latków w moim przedszkolu), wszystkie dzieci, jak jeden mąż (a raczej jak jedno wielkie dziecko) zaczęły wykrzykiwać: "profesor, profesor, profesor!". Cóż, przez jakieś 10 minut skłonna byłam zakładać, że "profesor" nie jest takie złe, jednak czas okrzyków nadał temu przezwisku cech wulgaryzmu, więc w swej słabości i pragnieniu schowania się w cień - zdjęłam okulary. Cóż... Widać zdolność przewidywania nie jest domeną 4letniego zucha...
• Wszystkie dzieci, jak jeden mąż (a raczej jak jedno wielkie dziecko) krzyknęły: "ślepy profesor!, ślepy profesor!"
• Moi rodzice nie stanęłi na wysokości zadania i nie podzielili ze mną mojej frustracji - mieli niezły ubaw (psychologowie, cholera!).
• I tak zostałam Profesorkiem - nie w przedszkolu, o nie! W rodzinie! Rozpropagował to mój Tata, który był specjalistą od przezwisk. Do tej pory (10 lat po jego śmierci, a 34 lata po zdarzeniu w przedszkolu) nie ma rodzinnego zjazdu, podczas którego choć raz nie zwrócono by się do mnie "Profesor" - ewentualnie "Poczwórne Oczko" to już autorstwa Taty:).
• A pamiętacie taką bajkę, w której mały sowa chodził do swojego dziadka, starego sowy, po porady? Dziadek w takich chwilach ubierał okulary i w mig znajdował rozwiązania. Pewnego razu mały sowa chciał pomóc jeżowi i zającowi, którzy kłócili się o jabłko. Wykradł dziadkowi okulary i poszedł pomagać. Najpierw dał jabłko zającowi, a potem jeżowi. Zając i jeż wytrzeszczyli oczy, po czym wznowili naparzankę, tłukąc przy tym okulary dziadka sowy. Mały sowa sfrustrowany odszedł. Dziadek dojrzał go z drzewa, jak powłóczył nogami ciągnąc za sobą okulary. Mały sowa, najbardziej martwił się, że dziadek już nigdy nie będzie mądry. Ale dziadek pomógł wnukowi rozwiązać problem z jabłkiem, mimo, że nie miał okularów!
• Bardzo ładna to była bajka!