treść

• Wchodzę na przystanek. Ludzi pełno, jak zwykle o tej porze pod dworcem w Gdańsku. Głośne rozmowy i śmiechy grupy nastolatków, ubarwiające zmęczone myśli pozostałych przystankowiczów. Nadjechał tramwaj. Kieruję się do drugiego wagonu, przepuszczam hałaśliwe dzieciaki i wsiadam sobie raźno za nimi. Gdy osiągnęłam szczyt schodków, nagle zostałam zepchnięta piętro niżej przez tłumek (nastolatków) spieszący ku tyłowi wagonu. Pierwsza myśl moja: "cholera!" Stanęłam wreszcie pewnie na gumowej podłodze. Wokół mnie pusto. Dotarła do mnie druga myśl "ojej!" wraz z intensywnym zapachem (nie, nie był to zdecydowanie zapach lasu!) i nie mniej intensywnym widokiem czegoś paskudnego kilka decymetrów od moich butów.
• Rzygi. Gęste, żółte, fakturowane, rozległe. Wyglądały jak wielka, gruba jajecznica. Z pewnością autor treści nie był głodny, gdy to tworzył...
• Wstrzymałam oddech i z miną pokerzysty przekroczyłam to nachalne świadectwo dziejących się w nas nie tylko duchowych przemian i wysiadłam przednimi drzwiami. Szybciutko pobiegłam do pierwszego wagonu. Drzwi zamknęły się za mną z trzaskiem, a ja z ulgą wypuściłam powietrze i wzięłam głęboki oddech.
• Błąd! Rozejrzyj się, zanim uznasz, że jest bezpiecznie - czyż nie tak robił Rambo?
• Wraz z oddechem powróciły wrażenia sprzed chwili. Wsiadając do wagonu z impetem stanęłam obok niewysokiego chłopaka obleczonego w.... jajecznicę...
• Usta, tors i rękawy.
• Stał, intensywnie kiwając się na boki. Odsunęłam się szybko o jakieś trzy metry do przodu. Żeby nie ocierać się, nie czuć, nie widzieć... Już.
• Zajęłam się obserwowaniem pielgrzymek. Kto przyszedł tu ze mną, odsunąwszy się od Rzygowego Monstrum na bezpieczną odległość obserwował je z zainteresowaniem... A kto dopiero co wsiadł - na następnym przystanku przesiadał się do drugiego wagonu.... nieświadom, jak daleka jest ekspansja twórczości bohatera.
• A Monstrum stało kiwając się i mówiąc z uśmiechem: "yyyy, yyyyyy!"